Choroby sercowo - naczyniowe - ZAWAŁ SERCA

Zawał serca  to martwica fragmentu mięśnia sercowego spowodowana jego przedłużającym się niedokrwieniem. 


JAK POWSTAJE ZAWAŁ SERCA
Zawał serca, czyli martwica fragmentu mięśnia serca spowodowana niedokrwieniem, może mieć różne przyczyny. Za przeszło 85% wszystkich zawałów odpowiada zamknięcie tętnicy wieńcowej przez skrzeplinę. Powstanie skrzepliny jest inicjowane przeważnie przez pęknięcie blaszki miażdżycowej i uwolnienie z niej substancji prowokujących krzepnięcie krwi. Zawał występuje zwykle w miejscu unaczynionym przez tętnicę wieńcową o stosunkowo niedużych zmianach miażdżycowych. "Młode" blaszki miażdżycowe są niestabilne i łatwiej pękają. Dlatego często zawał jest pierwszym objawem choroby wieńcowej. Małe zmiany miażdżycowe nie ograniczają istotnie przepływu krwi przez tętnicę i pacjent nie ma bólów wieńcowych. W momencie pęknięcia blaszki i powstania w tym miejscu zakrzepu występuje ostra niedrożność tętnicy wieńcowej, powodująca martwicę mięśnia serca, czyli zawał. 

OBJAWY ZAWAŁU SERCA
Typowe objawy zawału serca to ból w klatce piersiowej, najczęściej zamostkowy, duszność, poty, uczucie lęku, nudności. Ból może promieniować do żuchwy, pleców, barków, nadbrzusza. Ważnym kryterium, sugerującym zawałowe pochodzenie bólu, jest czas jego trwania - ból zawałowy trwa przeważnie nie krócej niż 20 minut, często kilka, kilkanaście godzin. Zdarza się, że zawał serca objawia się w sposób najbardziej dramatyczny - zatrzymaniem krążenia i nagłym zgonem.

Etapy przebiegu choroby

W procesie choroby mogą występować różne stadia, w tym:

·    stadium bezobjawowe - w organizmie toczy się proces zmian czynnościowych (lub) organicznych, ale nie są one odczuwane przez człowieka jako choroba i dyskomfort (przykład: guz w gruczole piersiowym przez długi okres może nie dawać żadnych objawów podmiotowych);

· stadium objawowe - w organizmie występują zmiany czynnościowe lub stwier­dzono zmiany organiczne, ale nie określono jeszcze jednoznacznie, jakie to jest schorzenie, czyli nie nazwano choroby (przykład: ból i zawroty głowy, zmiany na skórze i świąd);

· stadium zmian czynnościowych i(lub) organicznych stwierdzanych w badaniach diagnostycznych (przykład: zmiany w zapisie EKG, stwierdzenie zmian miaż­dżycowych w tętnicach szyjnych w badaniu USG);

·  stadium leczenia objawów odczuwanych przez chorego i stwierdzanych w bada­niach przedmiotowych (przykład: leczenie chorego na cukrzycę, w tym zmniejszanie stężenia glukozy we krwi i odczuwanego przez chorego pragnienia oraz łagodzenie zmian na skórze);

·   stadium choroby przewlekłej w stanie remisji - ograniczenie nasilenia objawów stwierdzonych w badaniach przedmiotowych i odczuwanych przez chorego (przykład: systematyczne podawanie leków u chorego na reumatoidalne zapa­lenie stawów pomimo braku dolegliwości bólowych i ograniczenia sprawności ruchowej).

Proces chorowania może mieć różny przebieg, skłaniając ludzi do różnych za­chowań i decyzji.

Społeczny wymiar choroby

Społeczny wymiar choroby możemy rozumieć jako różne społeczne konsekwencje faktu zachorowania. Występują wtedy objawy  widoczne dla innych osób, z czego zainteresowany nie zdaje sobie sprawy (przykład:  zaostrzone rysy twarzy, trudności z koncentracją,bladość powłok skórnych, zachowania nieadekwatne do sytuacji).  Uznanie człowieka za chorego przez ludzi z nim związanych; może to wywołać różne reakcje wobec tego człowieka (przykład: współcześnie wielu ludzi dorosłych ukrywa swą chorobę, np. padaczkę, przed pracodawcą w obawie przed utratą pracy); zakłócenie funkcjonowania społecznego i uniemożliwienie właściwego pełnie­nia ról społecznych (przykład: u dzieci podczas choroby obserwuje się brak chę­ci do zabawy i nauki, a u dorosłych ograniczone są możliwości nauki i pracy oraz świadczeń na rzecz rodziny);

Psychiczny wymiar choroby

Psychiczny wymiar choroby to subiektywne odczuwanie własne­go stanu jako choroby.  Polega na poczuciu , że jest się chorym nawet wtedy gdy nie mamy objawów choroby i nie występują żadne patologiczne zmiany organiczne ( przykład : odczuwam niepokój, nie mam ochoty na żaden wysiłek, na pewno jestem chory ). Jest to również odczuwanie różnych dolegliwości współistniejących ze stwierdzonymi zmiana­mi organicznymi lub objawami świadczącymi o chorobie (przykład: niepokój i lęk występujący we wstrząsie, zniechęcenie i obniżony nastrój towarzyszące przewlekłym dolegliwościom bólowym);

Organiczny wymiar choroby

  Organiczny wymiar choroby możemy  stwierdzić gdy w badaniu przedmiotowym pojawiają się zmiany w budowie lub funkcjonowaniu organizmu nawet bez odczuwania objawów przez chorego (przykład:  białko w moczu, duża liczba leukocytów we krwi ,naciek widoczny na zdjęciu rtg, ).  To także zmiany w funkcjonowaniu organizmu odczuwane przez człowieka i potwierdzo­ne podczas badania przedmiotowego (przykład: , wy­sokie ciśnienie tętnicze krwi, obrzęki kończyn dolnych , podwyższona temperatura ciała);

     

Co to jest choroba

Choroba to  nie tylko proces biologiczny który jest związany z zaburzeniem funkcji jednego lub kilku narządów bądź układów, jest także zjawiskiem, które dotyczy całego człowieka i „rozgrywa" się wokół niego. 

Choroba to reakcja dynamiczna ustroju na zadziałanie czynnika chorobotwórczego który zaburza naturalne współdziałania narządów i tkanek , co zwykle prowadzi do zmian czynnościowych i organicznych w ustroju. 


Jest to stan zmniejszo­nej zdolności przystosowawczej ustroju, który powoduje zaburzenie jego równowagi. Dla większości ludzi choroba jest zespołem objawów które powodują dyskomfort. Te objawy należy zdiagnozować i dążyć do wyeliminowania ich przyczyn. Choroba najczęściej utrudnia człowiekowi normalne funkcjonowanie. Dolegliwości które się pojawiają powodują konieczność ograniczenia lub zaprzestania dotychczasowej aktywności społecznej (nauki, pracy, pełnienia ról w rodzinie i społeczności), a przez to kontaktów z ludźmi. Choroba jest procesem, który może mieć wymiar:

· organiczny;

· psychiczny;

· społeczny.